«Το πρώτο μου κολύμπι»

Ποτέ δεν θα ξεχάσω το πρώτο μου κολύμπι .Μια μέρα ξεκίνησα με τον πατέρα μου και την αδελφή μου για την θάλασσα .
Όταν έφτασα εκεί ένιωθα μαζί φόβο και χαρά. Η αιτία που ένιωθα φόβο ήταν γιατί πριν λίγες μέρες είχα δει με την οικογένειά μου στην τηλεόραση «τα σαγόνια του καρχαρία».
Καταραμένο κουτί, είπα από μέσα μου. Αλλά τελικά μπήκα στη θάλασσα γιατί ο πατέρας μου είπε πως σε είκοσι λεπτά θα φεύγαμε .
Στην αρχή όταν μπήκα κρύωνα αλλά μετά ζεστάθηκα. Η αδελφή μου με έμαθε να «κολυμπάω» λίγο, να κάνω «βουτιές» , και το μόνο που κατάφερα τελικά να κάνω μόνος μου ήταν να ανοίγω τα μάτια μου μέσα στο νερό.
Όμως εγώ δεν σταμάτησα να έχω στο νου την ταινία, κι έτσι ο πατέρας μου έκανε πλάκα συνέχεια. «Καρχαρίας», φώναζε και εγώ κοίταζα σαν τρελός γύρω μου.
Τα είκοσι λεπτά μου φάνηκαν πέντε! Όταν είπε ο πατέρας μου «εμπρός, πάμε να φύγουμε» τον παρακάλεσα να κάτσουμε λίγο ακόμα αλλά ο πατέρας μου είναι αγύριστο κεφάλι.
Έτσι, πρόσμενα την επόμενη φορά με ενθουσιασμό και λαχτάρα. Και από μέσα μου σκεφτόμουν: η πρώτη μου στενή επαφή με την θάλασσα!

Παναγιώτης Γιανν.