Ένας κινέζικος μύθος: Ο μανδαρίνος και ο γάτος(συνέχεια)

...Είχε δεν είχε περάσει μια εβδομάδα και ο δήμαρχος της πόλης, καλεσμένος στο σπίτι του μανδαρίνου είδε τον γάτο και λέει στον μανδαρίνο:

- Πώς αποκαλείς τον γάτο σου, είπες; Άνεμο;
- Ναι, αποκρίνεται ο μανδαρίνος.
- Του υπέροχου και εξαίσιου αυτού ζώου, του αξίζει ένα πιο δυνατό όνομα, όπως το Δίας. Είναι ο δυνατότερος Θεός. 

- Σε ευχαριστώ. Από εδώ και πέρα έτσι θα φωνάζω τον γάτο μου, "Δία".

Την επόμενη μέρα ο μανδαρίνος δέχτηκε επίσκεψη ...
από έναν μακρινό του ξάδερφο και του λέει:

- Αυτού του γάτου, το όνομα «Δίας» δεν του ταιριάζει, να τον βάλεις Ουρανό!

- Ξέρεις ξάδερφε, έτσι τον έλεγα, ώσπου κατάλαβα ότι ο Δίας είναι πιο δυνατός. 

- Όχι, ο Ουρανός τα έχει όλα. Τα σύννεφα, τον ήλιο, τον άνεμο... Και ο Δίας δεν είναι παρά ένας μύθος.

- Έχεις δίκιο! Θα τον φωνάζω «Ουρανό»!

Έτσι κι έκανε και δεν επηρεαζόταν από τις απόψεις των άλλων και το όνομα του γάτου παρέμενε Ουρανός.

Ώσπου μία μέρα ο μανδαρίνος, γνώρισε μία ποιήτρια η οποία του είπε;

- Καλύτερο πράγμα από την Αγάπη, δεν υπάρχει. Κι αφού είναι και όνομα, πες έτσι τον γάτο σου.

- Έχεις δίκιο! Της απάντησε. Και το όνομα του γάτου έγινε «Αγάπη», το πιο δυνατό πράγμα στη γη.

Μετά από μερικούς μήνες, η ποιήτρια και ο μανδαρίνος, παντρεύτηκαν και έκαναν δύο παιδιά, δύο κορίτσια, που λόγω του γάτου που ονομαζόταν Αγάπη, τα έβαλαν Χαρά και Ευτυχία. 

Έτσι, από την οικογένειά τους δεν έλειπε ούτε η Χαρά, ούτε η Αγάπη, ούτε η Ευτυχία!!! 

Έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!

                      Ευαγγ. Παζ.- Τάξη Στ`