«Συνέντευξη από τον παππού μου»

Δημοσιογράφος: Γεια σου, παππού! Θα ήθελα να σου πάρω μια συνέντευξη για την παλιά και την καινούρια ζωή.
Παππούς: Εντάξει παιδί μου. Σε ακούω.
Δημοσιογράφος: Λοιπόν, πώς ήταν η καθημερινή ζωή στη Φρουσιούνα;
Παππούς: Είμαι 79 χρονών. Η ζωή πριν από τόσα χρόνια ήταν πολύ δύσκολη. Εμείς τα παιδιά πηγαίναμε στο σχολείο που λειτουργούσε από τη Δευτέρα έως το Σάββατο πρωί ή απόγευμα. Στον ελεύθερό μας χρόνο διαβάζαμε για το σχολείο και πηγαίναμε στα ζώα. Οι άντρες πήγαιναν να αγοράσουν χρήσιμα πράγματα όπως καρφιά, πέταλα κ.α. Τα βράδια μαζεύονταν στα ταβερνάκια για κρασί και τραγουδούσαν. Οι γυναίκες έμεναν στο σπίτι. Πότιζαν τους κήπους με το λιγοστό νερό που υπήρχε και το φρόντιζαν. Όσο για το φαγητό, τρώγαμε τραχανά, χυλοπίτες, αγριόχορτα που μαζεύαμε μόνοι μας, τυρί που φτιάχναμε μόνοι μας και σπάνια κρέας. 

Δημοσιογράφος: Θα μπορούσες να μου πεις για τις συνήθειες στο χωριό;

" Συνέντευξη από τη γιαγιά μου τη Δήμητρα"

1.Πόσα χρόνια μένεις στο Σκαφιδάκι γιαγιά Δήμητρα;
Είμαι 80 χρονών και μένω στο χωριό από τότε που γεννήθηκα. Ξέρω το χωριό σαν την παλάμη του χεριού μου.
2.Ποια ήταν η καθημερινή σου ζωή και ποια η επαγγελματική;
Δύσκολα. Φτώχεια. Δεν είχαμε να φάμε, παπούτσια δεν είχαμε, κοιμόμασταν κάτω. Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Εσείς να μην περάσετε αυτά που έζησε η δική μου η γενιά. Όσο για την επαγγελματική μου ζωή: στα μεροκάματα. Πήγαινα στα χωράφια και δούλευα. Μάζευα στάχυα, ελιές, μπάμιες και θερίζαμε. Αγρότισσα ήμουνα. Από το Σκαφιδάκι στο Άργος στα πόδια για να πουλήσω λάχανα.
3.Ποιες ήταν οι συνήθειες των ανθρώπων και πώς πέρναγες τον ελεύθερό σου χρόνο;