Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017 η τάξη μου έπαιξε θεατρικό.
Συνεργαστήκαμε με τη Δευτέρα τάξη και παρουσιάσαμε το έργο «Ντενεκεδούπολη».
Συγγραφέας ήταν η Ευγενία Φακίνου… Εγώ στις πρόβες έκανα μια κίνηση ντροπής.
Όμως στο θεατρικό δεν την έκανα και δεν ένιωσα ωραία. …Τέλος, μας είπαν όλοι
ότι πήγαμε καταπληκτικά. Γι` αυτό ήμασταν χαρούμενοι! Κων/να Μάλ.
Το έργο μιλούσε για μια πόλη φτιαγμένη από ντενεκέδες, η οποία
ήταν υπό την εξουσία ενός μεγάλου ντενεκέ, του Λαδένιου. Όμως τα μικρά
ντενεκεδάκια δεν άντεξαν πολύ τα βασανιστήρια που τους έκανε και αποφάσισαν να
τον διώξουν. Μόλις ο Λαδένιος έφυγε, τα ντενεκεδάκια έχτισαν ένα μεγάλο σχολείο
και ξαναέζησαν με δημοκρατία και χαρά.... Ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο έργο που με έκανε να
καταλάβω πολλά πράγματα για το Πολυτεχνείο. Κατάλαβα πόσο δύσκολα πέρναγαν οι
άνθρωποι εκείνης της εποχής με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Διονυσία Κιντ.
Η «Ντενεκεδούπολη» είναι
ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου. Μιλάει για μια ντενεκεδένια πόλη όπου ζουν
πολλά ντενεκεδάκια και μια μέρα έρχεται στην πόλη ένας μεγάλος ντενεκές του
λαδιού. Ένας δικτάτορας ο οποίος φέρνει πολλά βάσανα στα ντενεκεδάκια. Αυτός
είναι ο Λαδένιος.
Εμένα μου άρεσε η γιορτή
μας πολύ. Καθώς έπαιζα τον ρόλο μου ένιωθα λίγο αγχωμένος μήπως ξεχάσω τα λόγια
μου και ντροπαλός γιατί έπαιζα μπροστά σε τόσο κόσμο. Στο τέλος αισθάνθηκα χαρά
και περηφάνεια. Μιχάλης Κακ.
Αυτό το έργο μας έμαθε πώς ζούσαν στην δικτατορία και πόσο
σκληρά ήταν τα χρόνια αυτά. Στο έργο, ο δικτάτορας Λαδένιος μαζί με τις Καμινάδες,
τους τρομοκράτες, ήθελαν να κυριαρχήσουν στην Ντενεκεδούπολη. Τα ντενεκεδάκια ήθελαν
να φτιάξουν ένα σχολείο. Όμως ο Λαδένιος δεν τα άφηνε να το χτίσουν. Τελικά τα
ντενεκεδάκια έδιωξαν τον Λαδένιο και έχτισαν το σχολείο της Ντενεκεδούπολης. Ζωή Σκ.
