Συνέντευξη από το Διευθυντή του σχολείου μας

1. Τι προσπάθειες καταβάλλονται για τη βελτίωση του σχολικού χώρου; Υπάρχει ανάγκη ανέγερσης νέου διδακτηρίου. Από την πλευρά του δήμου υπάρχει σχετική υπόσχεση κι εμείς από την πλευρά του σχολείου δώσαμε τα απαραίτητα στοιχεία, για την έναρξη των διαδικασιών, οι οποίες απαιτούν χρόνο.

2. Τι έχετε να πείτε για τα παιδιά του σχολείου μας που αργούν σταθερά; Παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις, ...

Η Άνοιξη- Ένα όμορφο παραμύθι από τους μαθητές της Α` τάξης

     Κάτι συμβαίνει στην πολιτεία του χρόνου. Τα χελιδόνια, που μόλις επέστρεψαν, τρέχουν να προλάβουν να φτιάξουν τις φωλιές τους. Ο ήλιος λάμπει και οι άνθρωποι είναι έξω και περιμένουν. Ποιον;  Μα την Άνοιξη βέβαια που καταφτάνει πάνω στην άμαξά της, στολισμένη με όλων των λογιών τα λουλούδια, πραγματική πριγκίπισσα.  Όμορφη, ζεστή, λαμπερή. Η παρουσία της φωτίζει την πολιτεία και όλοι είναι χαρούμενοι. Μαζί της είναι και τα τρία της παιδιά  ο Μάρτιος, ο Απρίλιος και ο Μάιος.
  Ο Μάρτιος σοβαρός και αμίλητος παρελάζει μαζί με τα παιδιά που φορούν στο χεράκι τους βραχιόλι από άσπρη και κόκκινη κλωστή για να μην τα κάψει ο ήλιος. Δεν ξέρουν τι τρελούτσικος μήνας είναι ο Μάρτης, που με τα καμώματά του μια ζέστη μια κρύο τρελαίνει και τους ανθρώπους. «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης» λένε οι μεγαλύτεροι.
  Πίσω του ακολουθεί ο Απρίλης. Είναι λίγο ψευταράκος αλλά δεν είναι καθόλου ψέμα ότι φέρνει το Πάσχα, μια μεγάλη γιορτή. Φρεσκοβαμμένες αυλές, κόκκινα αυγά, λαμπάδες, τσουρέκια, ψητά αρνιά. Μμμ! Μυρωδιές! Οι πασχαλιές μοσχοβολούν, τα πουλάκια κελαηδούν ασταμάτητα, οι χελωνίτσες και τα σκαντζοχοιράκια ξυπνούν και αρχίζουν τα παιχνίδια.
  Τελευταίος ακολουθεί ο Μάης, ένα όμορφο αγόρι με στεφάνι στα μαλλιά. Είναι ο απόλυτος άρχοντας των λουλουδιών αφού όπου και να κοιτάξεις θα δεις λουλούδια. Λουλούδια πολλά, κόκκινα, κίτρινα, άσπρα, πορτοκαλί, μοβ. Η γη φοράει τα καλά της. Ο Μάης παίζει μαζί με τα παιδιά μέχρι αργά το βράδυ και τους ψιθυρίζει ένα μυστικό: «Σε λίγο κλείνουν τα σχολεία…Έρχεται το καλοκαίρι…»

Επιτέλους ήρθε η άνοιξη!

 Στις 20 Μαρτίου άρχισε και  επίσημα η άνοιξη, πιο γρήγορα φέτος σε σχέση με άλλα χρόνια!  Οι αστρονόμοι ορίζουν ως αρχή της άνοιξης την εαρινή ισημερία, που συμβαίνει περίπου στις 21 Μαρτίου κάθε χρόνο. Είναι η στιγμή που ο ήλιος λάμπει ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της γης και τότε η ημέρα είναι ίση με τη νύχτα!
Ύστερα από το βαρύ  χειμώνα που περάσαμε, ο ερχομός της άνοιξης είναι μια ανακούφιση για όλους μας. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες, κάνει ζέστη , τα λουλούδια άνθισαν και ο αέρας είναι καθαρός και μυρωδάτος. Η ψυχική μας διάθεση γίνεται όλο και καλύτερη. Είμαστε πιο αισιόδοξοι. Αρχίζουμε τους περιπάτους, τα παιχνίδια και τις ποδηλατάδες στην εξοχή!  Σας ευχόμαστε να περάσετε ευχάριστες, χαρούμενες  ανοιξιάτικες μέρες!
Δανάη Κοσκ.,   Έφη Παν.,   Κων/να Τζ.-  Ε΄τάξη

Φαντάζομαι τον εαυτό μου πολίτη της αρχαίας Αθήνας να παρακολουθεί μια αρχαία παράσταση

Ξύπνησα πρωί πρωί γιατί έπρεπε να ετοιμάσω το κολατσιό μου και να πάω στο θέατρο του Διονύσου.
Όταν έφτασα είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος στρατιώτες, δούλοι, μέτοικοι, πλούσιοι και φτωχοί, όλοι!
- Σσς! Αρχίζει, μη μιλάτε, είπε ένας κύριος.
Φαινόταν ότι άρχιζε η τραγωδία. Σήμερα θα διαγωνιζόταν ο Αισχύλος.
Οι  υποκριτές ήταν μόνο άντρες με πλουμιστές στολές και θλιβερές μάσκες, όπου εκφραζόταν έτσι ο πόνος τους.
Έμεινα έκπληκτη, δεν περίμενα να είναι τόσο ωραία. Όλοι χειροκροτούσαν τους υποκριτές, το χορό, τους χορηγούς. Σε λίγο θα έφτανε η ώρα του βραβείου.
Υπήρχε απόλυτη ησυχία, γιατί οι κριτές έπρεπε να αποφασίσουν ποιος είναι ο νικητής. Η αγωνία ήταν μεγάλη.  Τελικά βραβεύτηκε ο Αισχύλος. Του φόρεσαν στο κεφάλι ένα στεφάνι από κισσό, το ιερό φυτό του Διονύσου.
Το ευχαριστήθηκα πολύ. Θα ήθελα να ξαναπάω και του χρόνου στη γιορτή του Διονύσου και να παρακολουθήσω θεατρικούς αγώνες.       
Παολίνα Μέρ.- Τάξη Δ`

 

Φαντάζομαι τον εαυτό μου πολίτη της αρχαίας Αθήνας να παρακολουθεί μια αρχαία παράσταση

Αγαπημένο   μου   ημερολόγιο
      Σήμερα  ξύπνησα  πολύ  πρωί  γιατί έπρεπε να ετοιμάσω το κολατσιό μου, γιατί θα πήγαινα στο θέατρο του Διονύσου, όπου πραγματοποιούνται θεατρικοί αγώνες προς τιμή του θεού Διόνυσου. Οι παραστάσεις θα  κρατούσαν ως το βράδυ.
      Όταν έφτασα υπήρχε ελάχιστος κόσμος, αλλά μετά από λίγο το θέατρο γέμισε. Ήρθαν άρχοντες, περίοικοι, νέοι, παιδιά, ακόμη και δούλοι. Οι επίσημοι, οι ιερείς και οι κριτές κάθονταν στις μπροστινές θέσεις, ενώ οι γυναίκες ψηλά ψηλά στις κερκίδες. Κι από εκεί ακούνε πολύ καλά, αφού το θέατρο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να ακούγεται ακόμη και μια καρφίτσα που πέφτει.
      Σε  λίγο  η  παράσταση άρχισε. Οι θεατρικοί αγώνες είχαν ξεκινήσει με τραγωδία. Οι θεατές είχαν μείνει άφωνοι από τον τρόπο που έπαιζαν οι υποκριτές, από τα κοστούμια που φορούσαν και από τα σκηνικά. Οι ηθοποιοί φορούσαν ρούχα σκουρόχρωμα και είχαν χειροποίητες μάσκες που έδειχναν τη θλίψη και τον πόνο που ένιωθε ο ήρωας.
      Στο θέατρο επικρατούσε απόλυτη ησυχία, γιατί όλοι είχαν εντυπωσιαστεί. Το ίδιο κι εγώ ένιωθα πολύ  συγκινημένη.
      Παρουσιάστηκαν δυο τραγωδίες στη σειρά και αμέσως μετά ξεκίνησε μια κωμωδία. Οι  υποκριτές φορούσαν τώρα χαρούμενα ρούχα. Ήταν φανταχτερά και ό,τι έλεγαν ήταν αστείο και προκαλούσε το γέλιο στους θεατές. Όλοι γελούσαν και χειροκροτούσαν.
      Οι κριτές αποφάσισαν πως καλύτερο έργο ήταν οι Όρνιθες του Αριστοφάνη. Εγώ ενθουσιάστηκα. Πιστεύω κι εγώ ότι ήταν το καλύτερο.
      Κατά  το  βραδάκι  όλοι φύγαμε μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη. Σίγουρα  και του  χρόνου  στη γιορτή του Διόνυσου θα ξαναπάω για να παρακολουθήσω πάλι τους θεατρικούς αγώνες.     
Παρασκευή Μαντζ. - Τάξη Δ`

Οι δραματικοί αγώνες

     Οι δραματικοί - θεατρικοί  αγώνες γίνονταν στην Αθήνα  στο θέατρο του Διονύσου κάθε άνοιξη, αφού  τότε οι γεωργοί ήταν ελεύθεροι και  υπήρχαν πολλοί ξένοι στην Αθήνα.
     Την ευθύνη είχε ο επώνυμος άρχοντας που διάλεγε τα έργα, τους ηθοποιούς και τους χορηγούς.
     Οι δέκα κριτές των έργων έγραφαν σε πινακίδα την προτίμησή τους και την έριχναν σε κάλπη από την οποία ανασύρονταν πέντε και απ’ αυτές προέκυπτε το τελικό αποτέλεσμα.
     Ο νικητής ποιητής και χορηγός στεφανωνόταν με στεφάνι κισσού.            
Μάγια  Γκλεζ.Τάξη  Δ`                                                                                                                                           

Πώς γεννήθηκε το θέατρο

 Η λέξη θέατρο προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα θεώμαι = βλέπω, παρακολουθώ. Στο ξεκίνημά του το θέατρο είχε θρησκευτικό χαρακτήρα, αφού συνδέεται με τις θρησκευτικές τελετές προς τιμή κυρίως του θεού Διόνυσου. Οι πιστοί του στις γιορτές μεταμφιέζονταν σε ζώα , φορούσαν στο κεφάλι στεφάνι από κισσό, άλειφαν το πρόσωπό τους με κατακάθι κρασιού, χόρευαν και τραγουδούσαν πίνοντας άφθονο κρασί. Το τραγούδι τους ονομαζόταν διθύραμβος και το τραγουδούσαν ομαδικά.
       Σύμφωνα με την παράδοση το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του θεάτρου  έγινε από το Θέσπη, που καταγόταν από το σημερινό Διόνυσο στην Αττική. Σε μια γιορτή που γινόταν προς τιμή του θεού Διόνυσου αυτός είχε λοιπόν την έμπνευση  να φορέσει μία μάσκα και να μπει στη μέση των πιστών που τραγουδούσαν, δηλαδή του χορού. Τότε άρχισε να συζητάει  μαζί τους. Αυτό άρεσε πολύ στους  θεατές. Σιγά σιγά πρόσθεσαν κι άλλους υποκριτές-ηθοποιούς, πρωταγωνιστή, δευταραγωνιστή, μεγάλωσαν το διάλογο κι έτσι δημιουργήθηκε το θέατρο.
Μαρία Κουμ., Γιάννης Βαρ., Ματθαίος Τσ., Έλενα Μαρ.- Τάξη Δ`

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

   Ο εθελοντισμός στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικός και πολλοί άνθρωποι εξαρτώνται απ' αυτόν. Εθελοντισμός σημαίνει να βοηθάς τους συνανθρώπους σου, δίνοντάς τους αίμα, ζωτικά όργανα, μα και κάθε είδους βοήθεια χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν αυτή τη στιγμή γιατί χρειάζονται αίμα ... Όλοι μας πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια και να γίνουμε κι εμείς εθελοντές, γιατί σε λίγο καιρό ίσως χρειαστούμε κι εμείς βοήθεια. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να δράσουν άμεσα, ενώ τα παιδιά θα πρέπει να κινητοποιήσουν τους γονείς τους. Και θυμηθείτε ...
 ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ!!!
  Ελένη Λιάκ.-Ελένη Κούρ.- Τάξη Στ`

Μια διαφορετική και όμορφη εκδήλωση στο σχολείο μας!

  Στις 6 Μαρτίου,έγινε στο σχολείο μας μια ξεχωριστή εκδήλωση με θέμα τη σχολική βία . Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε μια παρουσίαση για να καταλάβουν τα παιδιά  ποιες συμπεριφορές είναι σχολική βία και δεν πρέπει να γίνονται στο σχολείο αλλά και να συνειδητοποιήσουν πως η βία και ο εκφοβισμός προκαλούν πόνο στον άλλον όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.  Στη συνέχεια διαβάσαμε το παραμύθι: «ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ» . Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία ενός παιδιού  που οι συμμαθητές του φέρνονταν πολύ άσχημα στο σχολείο του. Στη συνέχεια έγινε από τους μαθητές της  ΣΤ΄ τάξης η παρουσίαση των αποτελεσμάτων του ερωτηματολογίου που έκαναν  στο σχολείο μας για τη βία. Τέλος ακούσαμε και τραγουδήσαμε το τραγούδι  «Ο παλιάτσος».  Εγώ προσωπικά ένιωσα λύπη γι΄ αυτά που άκουσα πως έχουν συμβεί  σε αρκετά παιδιά και εύχομαι να μην αντιμετωπίσω ποτέ στη ζωή μου τέτοιο πρόβλημα!
   Αθανασία Ποντ. - Ε΄τάξη

Ακούσαμε, μάθαμε και γράφουμε για τη σχολική βία

 Έχετε αναρωτηθεί τι είναι η σχολική βία;  Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Θα γράψουμε κάποιες λέξεις: βρισιές, μπουνιές, απειλές, εκβιασμοί , κλοτσιές. Αυτές είναι οι μορφές της σχολικής βίας. Οι μεγάλοι και οι ψυχολόγοι λένε πως ή λεκτική ή σωματική ή  ψυχολογική μπορεί να είναι η μορφή της βίας που εκδηλώνεται μεταξύ των παιδιών.
Σημειώστε και τις λέξεις: λύπη, πόνος, φόβος, απογοήτευση, θυμός, άγχος, απόγνωση, πανικός. Αυτά είναι μερικά από τα συναισθήματα που νιώθουν τα παιδιά- θύματα της βίας.
 Πώς ένα παιδί- θύμα σχολικής βίας μπορεί  να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του;  Νομίζουμε πως πρέπει να έχει το θάρρος να πει στον άλλον που τον ενοχλεί:
«Άσε με ήσυχο! Φύγε μακριά!» και στη συνέχεια να μιλήσει σε κάποιον μεγάλο, στο δάσκαλό του ή στους γονείς του.
 Ας προσπαθήσουμε όλοι μας να ζούμε αδερφικά με τα άλλα παιδιά στο σχολείο μας, στη γειτονιά μας. Να τα ακούμε,  να τα εμπιστευόμαστε, να μην τα κοροϊδεύουμε γι΄αυτό που είναι, να μην τα κάνουμε να πονούν. Να καταλάβουμε πως είμαστε όλοι εξίσου ικανοί και σημαντικοί. Εξάλλου εμείς ελπίζουμε και πρέπει αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο! Ή μήπως όχι;
                Εβελίνα  Παζ.,  Μαρία Τέντζ. -  Ε΄τάξη

Επίσκεψη στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής Άργους

Την Πέμπτη 15 Μαρτίου, πήγαμε εκδρομή στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής.
Μαζί μας ήταν και η Α΄ τάξη.
Εκεί είδαμε πολλά σήματα και μάθαμε πως πρέπει να κυκλοφορούμε σωστά. Ακούσαμε ότι πρέπει να περνάμε πάντα από τη διάβαση πεζών.
Κάναμε ποδήλατο και αυτοκινητάκια και γίναμε για λίγο μικροί οδηγοί.
Χορτάσαμε παιχνίδι!
Ήταν πολύ ωραία και θα ήθελα να ξαναπάω.
Μαρία Βλαχ. - Τάξη Β΄

Το παιχνίδι χθες και σήμερα

Από τα αρχαία χρόνια τα παιδιά έπαιζαν ατομικά και ομαδικά παιχνίδια. Μερικά από αυτά ήταν η σφαίρα, η μπάλα, το κουτσό, η σβούρα και οι βόλοι. Τα περισσότερα παιχνίδια παίζονταν στις γειτονιές (αλάνες). Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η συγκέντρωση των ανθρώπων στις πόλεις , ο μεγάλος αριθμός αυτοκινήτων και η αύξηση της εγκληματικότητας δεν επιτρέπει την έξοδο των παιδιών στις αλάνες, γιατί υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι. Έτσι τα παιδιά αναγκάζονται να παίζουν σε κλειστούς χώρους και κυρίως μέσα στο σπίτι. Ασχολούνται με ηλεκτρονικά παιχνίδια, επιτραπέζια  και μπάλα σε κλειστούς χώρους. Αυτό οδήγησε τα παιδιά στην απομόνωση, αν και σήμερα έχουν περισσότερες επιλογές και ενημερώνονται πιο εύκολα για όλα τα θέματα που τα απασχολούν.
       Πρέπει να γίνουν προσπάθειες ώστε να διατηρηθούν πολλά από τα παραδοσιακά παιχνίδια. Για να γίνει αυτό πρέπει να δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά να παίζουν σε εξωτερικούς χώρους, γιατί τα παραδοσιακά – ομαδικά παιχνίδια  προσφέρουν ψυχική υγεία και πραγματική ψυχαγωγία στα παιδιά.
                                                                                           Γιάννης Βαρ. - Τάξη Δ`

Τα παιχνίδια στην Αρχαία και στη σύγχρονη Ελλάδα

                                          Τα παιδία παίζει
              Τα παιδιά της αρχαίας Ελλάδας έπαιζαν διάφορα παιχνίδια. Ο Πλάτωνας ήταν ένας σπουδαίος Έλληνας φιλόσοφος, που συμβούλευε τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν, γιατί με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζονταν οι αυριανοί πολίτες. Σ’ αυτό είχε απόλυτο δίκιο. Για παράδειγμα όταν κάποια παιδιά παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουν βάλει κάποιους κανόνες τους οποίους και να τηρούν. Πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στον συμπαίκτη τους, να προσπαθούν να νικούν και να μάθουν να συνεργάζονται.
              Πολλά από αυτά τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα παίζονται ακόμη και σήμερα, απλά έχουν διαφορετική ονομασία, όπως:
«Η αιώρα η βραχιόνιος»   η τραμπάλα
 «η τηλία»                 το  τάβλι
«ο στρόμβος»              η σβούρα
«η  ώκα»                 το  φιδάκι
«η εφετίνδα»             οι βώλοι
«ο διαγραμμισμός»       η ντάμα
«ο ασκωλιασμός»         το  κουτσό
Αυτά ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικά παιχνίδια και θα παίζονται σε όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο.

Ένα κουίζ
Μάντεψε με ποιο από τα σημερινά παιχνίδια μοιάζει το παιχνίδι  «Τριόδιν» που παιζόταν στην αρχαία Ελλάδα.
Τριόδιν: Πάνω σε επίπεδη επιφάνεια χαράσσεται ένα τετράγωνο το οποίο υποδιαιρείται σε εννέα μικρότερα. Παίζεται από δύο παίκτες που ο καθένας χρησιμοποιεί τρεις πεσσούς (πούλια). Κάθε παίκτης τοποθετεί, εναλλάξ, έναν πεσσό σε μια κενή θέση κάθε φορά και όταν τοποθετηθούν όλοι μπορεί να τους κινεί μία θέση (ένα τετράγωνο) κάθετα, οριζόντια ή διαγώνια, μέχρι να σχηματιστεί μια σειρά από τρεις πεσσούς ή να εμποδίσει τον αντίπαλο να το κάνει.
                                                                                                                                                                  (αζιλίρτ)     
Μάγια Γκλεζ. - Τάξη Δ`

Τα παιχνίδια στην αρχαία και στη σύγχρονη Ελλάδα

      Τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα έπαιζαν με απλά παιχνίδια τα οποία τα έφτιαχναν μόνα τους από απλά υλικά, όπως το ξύλο και τον πηλό. Ήταν έξυπνα και διασκεδαστικά.
      Τα σημερινά παιχνίδια είναι πλαστικά, ξύλινα και ηλεκτρονικά. Αυτά τα αγοράζουμε από τα καταστήματα και φτιάχνονται στα εργαστήρια. Έχουν πολλές δυνατότητες αλλά κάποια απ’ αυτά κοστίζουν πολύ ακριβά. Όμως η αλήθεια είναι ότι μετά από λίγο τα παιδιά τα βαριούνται και θέλουν καινούρια.
     Ωστόσο υπάρχουν παιχνίδια από τότε ως σήμερα που δεν έχουν αλλάξει όπως το κουτσό, το γιογιό, η σβούρα, η μπάλα .
                                                                                                                                                                                 
            Μαρία  Κουμ. - Τάξη Δ`