Κείμενα... σοβαρά και χιουμοριστικά από τους μαθητές της Στ`

Τον περασμένο Νοέμβριο είχαμε πάει επίσκεψη στις ξαδέρφες μου στην Αθήνα. Μας είχαν τραπέζι μία Κυριακή μεσημέρι. Όταν φτάσαμε ο θείος μου μας ξεκαθάρισε πως πρέπει να είμαστε ήρεμοι και να μην κάνουμε φασαρία, επειδή είναι μεσημέρι και μπορεί να ενοχλήσουμε τους υπόλοιπους ενοίκους της πολυκατοικίας. Η ξαδέρφη μου μού είπε ότι ο κύριος Φίλιππος από τον 1^ο όροφο αμέσως καλεί την αστυνομία μετά από συνεχείς παρατηρήσεις που κάνει στα παιδιά. Όταν έρχεται η αστυνομία μιλάει για έναν διεθνή κανονισμό που δε σεβόμαστε αν και οι διαμαρτυρίες του είναι διαρκείς. Εγώ τα έχασα…  «Μα καλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι επιεικείς με τα παιδιά;»

Αφού τελειώσαμε το φαγητό μας πρότεινα να πάμε να παίξουμε στο γειτονικό παρκάκι. Ποιον θα μπορούσαμε να ενοχλήσουμε εκεί; Τα αειθαλή δέντρα; Οι γονείς μας συμφώνησαν κι έτσι πήραμε τη μεγάλη και χρωματιστή μπάλα από το μπαλκόνι και πήγαμε να παίξουμε μήλα. Ενώ απασχολούμασταν ήσυχα και αθόρυβα, ξαφνικά μας ξέφυγε η μπάλα και πήγε και καρφώθηκε σε ένα πολυτελές αυτοκίνητο με διαφανή τζάμια.. Ξεκίνησε αμέσως να χτυπά ο συναγερμός. Μαντέψτε ποιανού ήταν το αυτοκίνητο…του κύριου Φίλιππου!

Τελικά την αστυνομία δεν την αποφύγαμε . Αυτή η Κυριακή θα μας μείνει αξέχαστη! Νικόλας Μπ.

Μια μπάλα ποδοσφαίρου που είχε έναν διαρκή καβγά με το αειθαλές χορτάρι για τον χώρο υποδοχής του πολυτελούς γηπέδου, γιατί δεν το άφηνε να πάρει κλοτσιές από τους ποδοσφαιριστές. Μετά ήρθε και ένα διαφανές μπουκάλι που μπήκε μέσα στο γήπεδο και το κλοτσάγανε από δω και από εκεί και φώναζε:

-Αααα, θα πεθάνω!

-Έλα μωρέ μια κλοτσιά ήταν δεν είναι τίποτα λίγο ψηλά πήγες.

-Αααατς, πόνεσα δεν με σκεφτόσαστε κι εμένα!

Σε δύο λεπτά ο συνεχής καβγάς είχε σταματήσει και όλοι περίπου έγιναν φίλοι. Ιουστίνα Φ.

Μια μέρα είχα πάει με τον μπαμπά μου να δούμε τον διεθνή αγώνα ποδοσφαίρου που το περιμέναμε και οι δυο τόσο πολύ. Το μέρος στο οποίο πήγαμε ήταν ένα πολυτελές στάδιο. Μετά από λίγη ώρα άρχισαν οι συνεχείς βρισιές και οι καβγάδες. Όλοι εκεί αρχίσαμε να γελάμε. Όταν σταμάτησαν οι τσακωμοί, ξεκίνησε ο διαρκής αγώνας. Όλοι οι παίκτες του αγώνα αλλά και ο διαιτητής ήταν επιεικείς. Έξω από το στάδιο υπήρχαν πολλά αειθαλή δέντρα. Επίσης, όταν περνάγαμε από μια βιτρίνα είδα μία διαφανή μπλούζα που ήθελα τόσο πολύ να την πάρω.

                                                                                           Μαρία –Χαρά Γιαν.

Ήταν κάποτε μια παλάμη που είχε έξι δάχτυλα. Το πιο θυμωμένο δάχτυλο ήταν πολύ επιεικές με τους άλλους, δεν ήθελε τίποτα να κάνει. Το μεγάλο δάχτυλο ήθελε να δημιουργήσει ένα διαφανές ποτήρι για να πίνει νερό. Ο δείκτης ήθελε να βλέπει συνέχεια αγώνες. Ο μεσαίος ήθελε να μιλάει στα αειθαλή δέντρα. Ο παράμεσος ονειρευόταν να δημιουργήσει ένα πολυτελές ξενοδοχείο. Το μικρό δάχτυλο ήθελε να παίζει πιάνο σε όλη τη διάρκεια της ώρας. Όμως τίποτα από όλα αυτά, που ήθελαν τα πέντε δάχτυλα εκτός από το έκτο, δεν κατάφεραν να κάνουν αυτό που ήθελαν. Τότε το θυμωμένο δάχτυλο λέει στα άλλα δάχτυλα να σταματήσουν να τσακώνονται. Αλλά αυτά συνέχιζαν να τσακώνονται. Ελεάνα Μ.

Ταξιδεύοντας με το διαφανές, πολυτελές αυτοκίνητο περάσαμε το δάσος με τα αειθαλή δέντρα. Σταματήσαμε στο δάσος να δούμε έναν διεθνή αγώνα ποδοσφαίρου και είχαμε έναν διαρκή καβγά με τους γονείς μου γιατί ήθελαν να φύγουμε. Εγώ όμως ήμουν επιεικής μαζί τους και συνεχίσαμε το ταξίδι. Γιώργος Δέμ.

Στο πολυτελές παλάτι του επιεικούς δράκου έγινε μεγάλη συγκέντρωση πολλών διαφανών κρυστάλλων με θέμα την αειθαλή βλάστηση των πολικών περιοχών. Η συζήτηση ήταν συνεχής και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης που είχαν διαρκείς ανταποκρίσεις. Μιχάλης Κακ.

Ο διαφανής άνθρωπος μετά από συνεχείς περιπέτειες στο διάστημα, πέρασε πάνω από έναν διεθνή σταθμό. Εκεί συνάντησε πολυτελή, αειθαλή δέντρα που μιλούσαν! Αυτά φορούσαν χρυσά κοσμήματα και γραβάτες!

-          Γεια σας, κύριε Διαμαντή, του είπαν.

-          Γεια και σε σας δέντρα!

-          -Δεν είμαστε δέντρα, θύμωσαν εκείνοι.

-          -Τότε τι είστε;

-          -Είμαστε πολυτελή δέντρα!

Εκείνος τρελάθηκε γιατί δεν είχε ξαναδεί πολυτελή δέντρα και για να μην τους βάλει τις φωνές, έμεινε επιεικής μαζί τους. Τότε η διαρκής κουβέντα τους έληξε και ο διαφανής άνθρωπος συνέχισε το ταξίδι του στο διάστημα! Πέγκυ Μ.

Μια πολυτελής συσκευασία διαφανών μπουκαλιών έλαβε μέρος σε μια συνεχή και διαρκή διαμάχη μεταξύ διεθνών συσκευαστών. Δεν υπήρχε επιεικής μεταχείριση. Μεταξύ των διαγωνιζόμενων. Νικητής βγήκε ο αειθαλής διαγωνιζόμενος , ούτε ο διαφανής ούτε ο πολυτελής!  Παναγιώτης Μπατζ.

Το διεθνές αεροδρόμιο είχε στον  κήπο του αειθαλή δέντρα. Στα πολυτελή καταστήματά του χρέωναν τις διαφανείς σακούλες. Ένας εξοργισμένος πελάτης ζήτησε εξηγήσεις του επιεικούς υπαλλήλου για τον λόγο χρέωσης της σακούλας.  Εκείνος του απάντησε για τους συνεχείς αγώνες εξάλειψης του προβλήματος του περιβάλλοντος.    Κων/να Ελένη Καρ.

Το διαφανές μπουκάλι είχε έναν διαρκή καβγά με το αειθαλές δέντρο στον χώρο υποδοχής του πολυτελούς ξενοδοχείου , γιατί δεν το άφηνε να δει στην τηλεόραση τον διεθνή αγώνα μπάσκετ. Το αποτέλεσμα της συνεχούς διαμάχης μεταξύ τους ήταν ο επιεικής υπάλληλος του ξενοδοχείου Μίστερ Κοάλα να τους ζητήσει ευγενικά να κλείσουν την τηλεόραση.   Φρύνη Σκ.

Μια διαφανής μέδουσα έκανε συνεχείς προσπάθειες στο πολυτελές σαλόνι του διεθνούς  συνεδρίου της υφαλοκρηπίδας, για να κερδίσει τη διαρκή χρήση της σκιάς του αειθαλούς δέντρου της παραλίας.     Διονυσία Κιντ.

Η κυρία Γεωργία έδωσε ένα ραντεβού με τον οδοντίατρό της γιατί την πονούσε το δόντι και χρειαζόταν επειγόντως γιατρό. Η κ. Γεωργία κάλεσε ένα ταξί για να την πάει στην οδό Αγίου Παύλου 39. Στην οδό αυτή βρισκόταν ο διεθνής ζωολογικός κήπος με τα αειθαλή δέντρα. Η πολυτελής είσοδος και το έδαφος μύριζε χώμα και χορτάρι. Μετά από μια ώρα η κ. Γεωργία κατάλαβε ότι έκανε λάθος και είπε ότι είναι στην οδό Τσακάλου 42! Μετά από λίγη ώρα φτάσανε και βλέπουν ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο με διαφανή πόρτα. Το μόνο που φαινόταν σ` αυτήν ήταν το χερούλι της. Ο ταξιτζής την άφησε  και ήταν έτοιμος να φύγει αλλά τον σταμάτησε η κυρία Γεωργία και του λέει :

-          Ε, νεαρέ , περίμενε, έκανα λάθος! Έπρεπε να πάμε αλλού! 

Ο ταξιτζής ήταν πολύ επιεικής μαζί της.  Η βόλτα συνεχίστηκε για ακόμη μια ώρα και ένα τέταρτο και τελικά φτάσανε στον προορισμό τους. Η κ. Γεωργία μπήκε στο ιατρείο.  Ο οδοντίατρος της είπε όποτε θελήσει κάτι να τον πάρει τηλέφωνο.

Στη συνέχεια η κ. Γεωργία πήγε στο σπίτι της με τα πόδια. Στον δρόμο σκεφτόταν πόσο ωραία πέρασε κάνοντας βόλτα σε όλη την πόλη. Και από μέσα της έλεγε:

«Θα καλέσω ταξιτζή

Και ας με πει ξανά τρελή!

Θα του πω να μη μιλάει

Και τον δρόμο να κοιτάει!»          Πετρούλα Κορομ.