" Συνέντευξη από τη γιαγιά μου τη Δήμητρα"

1.Πόσα χρόνια μένεις στο Σκαφιδάκι γιαγιά Δήμητρα;
Είμαι 80 χρονών και μένω στο χωριό από τότε που γεννήθηκα. Ξέρω το χωριό σαν την παλάμη του χεριού μου.
2.Ποια ήταν η καθημερινή σου ζωή και ποια η επαγγελματική;
Δύσκολα. Φτώχεια. Δεν είχαμε να φάμε, παπούτσια δεν είχαμε, κοιμόμασταν κάτω. Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Εσείς να μην περάσετε αυτά που έζησε η δική μου η γενιά. Όσο για την επαγγελματική μου ζωή: στα μεροκάματα. Πήγαινα στα χωράφια και δούλευα. Μάζευα στάχυα, ελιές, μπάμιες και θερίζαμε. Αγρότισσα ήμουνα. Από το Σκαφιδάκι στο Άργος στα πόδια για να πουλήσω λάχανα.
3.Ποιες ήταν οι συνήθειες των ανθρώπων και πώς πέρναγες τον ελεύθερό σου χρόνο;

Κάναμε πολλά πανηγύρια. Θυμάμαι το μεγαλύτερο ήταν στις 17 Ιουλίου, της Αγίας Μαρίνας. Τις Απόκριες φτιάχναμε φαγητά, ανάβαμε φωτιά και χορεύαμε. Μαζευόμασταν στα σπίτια όλοι μαζί, γιατί ο κόσμος τότε ήταν αγαπημένος. Τώρα τσακώνονται, είναι διαφορετικά τα πράγματα.
4.Τι σου αρέσει στο χωριό σου και τι όχι;
Τώρα όπως ήρθαν τα πράγματα τίποτα δε μου αρέσει. Πόλεμος ήτανε. Οι Γερμανοί είχαν έρθει. Μου άρεσε ο αγαπημένος κόσμος. Ήταν όλοι σαν μια οικογένεια. Τώρα αγρίεψε ο κόσμος.
5.Θα ήθελες να αλλάξεις κάτι;
Φυσικά και θα ήθελα. Θα ήθελα να είχα ζήσει όπως έπρεπε. Τα μαγαζιά δεν υπήρχανε τότε. Δεν πηγαίναμε να αγοράσουμε το αλεύρι. Εμείς το φτιάχναμε. Ήθελα να είχα να τρώω ό,τι έχω και σήμερα. Όπως τώρα.
6.Τι θυμάσαι από παλιά και τι έχει αλλάξει σήμερα;
Τώρα έχουμε τόσα καλούδια. Παλιά ούτε νερό δεν είχαμε. Όλοι από ένα πηγάδι και παίρναμε νερό από εκεί. Δεν είχαμε τα τυποποιημένα σαπούνια της καθημερινής αγοράς. Είχαμε το σπιτικό μας σαπούνι. Αυτό δηλαδή που το φτιάχναμε εμείς. Εγώ ακόμη φτιάχνω. Απλώς όχι τόσο συχνά. Επίσης πλέναμε τους χαλκοματένιους τετζερέδες με τη στάχτη. Σήμερα υπάρχουν τα πλυντήρια πιάτων. Τα ρούχα στη σκάφη. Βάζαμε νερό στο καζάνι να βράσει, ρίχναμε στάχτη και τα τρίβαμε με σαπούνι. Τώρα υπάρχουν στο εμπόριο πλυντήρια ρούχων.
Τότε δεν υπήρχαν τόσες πολλές αρρώστιες. Τώρα έχουμε όλες τις αρρώστιες του κόσμου. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στη μόλυνση του περιβάλλοντος και της ατμόσφαιρας. Παλιά ψήναμε σε φωτιά. Δεν υπήρχαν οι ηλεκτρικές κουζίνες ούτε και τα ψυγεία. Αν είχαμε κρέας το βάζαμε σε πάνινη σακούλα και το κρεμάγαμε έξω. Διατηρούνταν για 8 ημέρες. Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρή δεν έπαιζα με κούκλες διότι δεν υπήρχανε. Παίζαμε κουτσονήλιο και πεντόβολα.
7.Πήγες σχολείο και αν ναι τελείωσες όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης;
Πήγα σχολείο μέχρι την Τετάρτη τάξη του Δημοτικού. Σταμάτησα γιατί ήμουν η μεγαλύτερη και έπρεπε να δουλέψω για να μεγαλώσουν τα αδέρφια μου. Ήμασταν φτωχή οικογένεια.
8.Τι θέλεις σήμερα γνωρίζοντας σε τι κατάσταση ήμαστε.
Το μόνο που θέλω είναι να έχουμε την υγεία μας. Αυτό μόνο. Υγεία πάνω απ'όλα!

Μαρίνα Μάγ. – Τάξη Στ`