Φαντάζομαι τον εαυτό μου πολίτη της αρχαίας Αθήνας να παρακολουθεί μια αρχαία παράσταση

Ξύπνησα πρωί πρωί γιατί έπρεπε να ετοιμάσω το κολατσιό μου και να πάω στο θέατρο του Διονύσου.
Όταν έφτασα είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος στρατιώτες, δούλοι, μέτοικοι, πλούσιοι και φτωχοί, όλοι!
- Σσς! Αρχίζει, μη μιλάτε, είπε ένας κύριος.
Φαινόταν ότι άρχιζε η τραγωδία. Σήμερα θα διαγωνιζόταν ο Αισχύλος.
Οι  υποκριτές ήταν μόνο άντρες με πλουμιστές στολές και θλιβερές μάσκες, όπου εκφραζόταν έτσι ο πόνος τους.
Έμεινα έκπληκτη, δεν περίμενα να είναι τόσο ωραία. Όλοι χειροκροτούσαν τους υποκριτές, το χορό, τους χορηγούς. Σε λίγο θα έφτανε η ώρα του βραβείου.
Υπήρχε απόλυτη ησυχία, γιατί οι κριτές έπρεπε να αποφασίσουν ποιος είναι ο νικητής. Η αγωνία ήταν μεγάλη.  Τελικά βραβεύτηκε ο Αισχύλος. Του φόρεσαν στο κεφάλι ένα στεφάνι από κισσό, το ιερό φυτό του Διονύσου.
Το ευχαριστήθηκα πολύ. Θα ήθελα να ξαναπάω και του χρόνου στη γιορτή του Διονύσου και να παρακολουθήσω θεατρικούς αγώνες.       
Παολίνα Μέρ.- Τάξη Δ`