Σεβασμός στη διαφορετικότητα

Σήμερα περάσαμε μια ξεχωριστή μέρα! Τις πρώτες δυο ώρες αφήσαμε τα προγραμματισμένα μαθήματα και ασχοληθήκαμε με ένα θέμα επίκαιρο: τη διαφορετικότητα και τον ρατσισμό.

Η Μαρίνα Μ., μαθήτρια της Στ`γράφει: 

 Εγώ σήμερα πέρασα πάρα πολύ ωραία!!!!Μου άρεσε πολύ το κείμενο που διαβάσαμε στο σχολείο με την "Αστραδενή'' και μπορώ να πω ότι το κείμενο αυτό, μου κίνησε την περιέργεια να το διαβάσω. Θέλω να μάθω το τέλος του. Αν τελικά την αποδέχτηκαν οι συμμαθητές της και πώς της φέρθηκε η στρίγγλα δασκάλα της. Όσο για το στάδιο, νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη τάξη. Συγχαρητήρια στα αγόρια της τάξης μας που παίξανε μπάσκετ και στα κορίτσια που παίξανε βόλεϊ. Επίσης πιστεύω ότι από την σημερινή ημέρα κέρδισα πολλά πράγματα. Όπως το ότι πρέπει να αποδεχόμαστε τον άλλον όπως κι αν είναι ανεξάρτητα από το χρώμα του, τη χώρα του και τη γλώσσα του.

Η Παναγιώτα Κακ., μαθήτρια επίσης της Στ` τάξης, σημειώνει: 

Στις 22 Οκτωβρίου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, πήγαμε στο κλειστό γήπεδο Άργους για να πραγματοποιήσουμε ένα αθλητικό πρόγραμμα. έχοντας ως σκοπό να μάθουμε να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα. Ξεκινήσαμε όλο το σχολείο το πρωί. Όταν φτάσαμε, κάθε τάξη διαδοχικά απ’τη μικρότερη στη μεγαλύτερη, ακολουθώντας τις οδηγίες της γυμνάστριας, έπαιξε κι από ένα ή δύο παιχνίδια. Οι μεγάλοι έδεσαν στα πόδια των μαθητών της Α΄ τάξης από ένα μπαλόνι. Τα μικρά παιδιά έπρεπε να σκάσουν το μπαλόνι του αντιπάλου και να προστατεύσουν το δικό τους. Το παιχνίδι αυτό φάνηκε να τους διασκέδασε. Η Β΄ τάξη σχημάτισε δύο ομάδες. Τα παιδιά κρατιούνταν απ’τα χέρια δημιουργώντας δύο κύκλους και προσπαθούσαν να περάσουν ένα στεφάνι στον διπλανό τους, χωρίς να αφήσουν τα χέρια. Ύστερα, με τις ίδιες ομάδες, έτρεχαν, έμπαιναν σε ένα στεφάνι, που βρισκόταν στην άλλη πλευρά του γηπέδου, περνούσαν από μέσα του και προσπαθούσαν να τρέξουν γρηγορότερα και να κερδίσουν τον αντίπαλο. Τα παιδιά της Γ`, κάνοντας κι αυτά δύο ομάδες, έτρεχαν κρατώντας μία μπάλα του μπάσκετ, την άφηναν μέσα σε ένα στεφάνι και ταχύτατα γυρνούσαν πίσω. Αμέσως μετά έπαιξαν σκυταλοδρομίες. Έπαιρναν τη σκυτάλη, έτρεχαν μέχρι το απέναντι στεφάνι, έκαναν τον γύρο του και παρέδιδαν τη σκυτάλη στον επόμενο. Η Δ΄ τάξη έφτιαξε επίσης δύο ομάδες. Τα παιδιά έτρεχαν, και μόλις έφταναν σε ένα στεφάνι, έβγαζαν ή έβαζαν τη δεύτερη μπλούζα, που είχαν φορέσει πριν την έναρξη του παιχνιδιού, και γυρνούσαν πάλι πίσω. Οι δύο μεγάλες τάξεις του σχολείου, η Ε΄ και η Στ`, έπαιξαν βόλεϊ και μπάσκετ. Τα κορίτσια, που επέλεξαν βόλεϊ, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, η Ε΄ απ’ τη μια μεριά και η Στ΄ από την άλλη. Εγώ, που δεν συμμετείχα, μετρούσα το σκορ με τη βοήθεια της κυρίας Χαράς. Τα αγόρια, που επέλεξαν το μπάσκετ, μοιράστηκαν κι αυτά στα δύο. Αφού τελειώσαμε, επιστρέψαμε στο σχολείο.

Η συνάντηση αυτή με τον αθλητισμό μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα. Κάποιο παιδί που είναι διαφορετικό δεν σημαίνει ότι είναι κατώτερο από τους άλλους. Δεν πρέπει να του συμπεριφερόμαστε άσχημα γιατί, αν βρεθούμε στη θέση του εμείς, δε θα νιώσουμε ωραία, το ίδιο κι εκείνο. Επομένως, πρέπει να συμπεριφερόμαστε ισότιμα σε όλους ανεξάρτητα με τα χαρακτηριστικά τους, τη θρησκεία τους και τη γλώσσα τους.