Επώνυμοι Αργείοι από τα χρόνια της επανάστασης του 1821 και μετά

Εμείς, οι μαθητές της Στ` τάξης  έχουμε ξεκινήσει γνωριμία και συνεργασία με την Στ` τάξη του 10ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας. Το θέμα το οποίο επεξεργαζόμαστε  είναι "επώνυμοι συμπολίτες μας". Αυτό σημαίνει ότι εμείς, οι Αργείτες, ψάχνουμε, βρίσκουμε, διαβάζουμε και στο τέλος παρουσιάζουμε τις πληροφορίες στην ιστοσελίδα μας για καθένα επώνυμο Αργείο που αξίζει να θυμόμαστε και το ανάλογο κάνουν οι Χαλκιδαίοι συνάδελφοί μας. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821 και το γεγονός ότι η περιοχή του Άργους ήταν τόπος δράσης πολλών ηρώων και όχι απαραίτητα Αργείων, μας έκανε να ξεκινήσουμε από την περίοδο του 1821.
Οι παρουσιάσεις θα γίνουν τμηματικά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!

           Τσώκρης Δημήτριος (1796 – 1875)

Ο Δημήτριος Τσώκρης γεννήθηκε στην πόλη του Άργους. Είναι μια από τις ξεχωριστές στρατιωτικές και πολιτικές προσωπικότητες που ανέδειξε το Άργος την περίοδο της επανάστασης. Ο Δημήτριος από παιδί πήγε στη Σμύρνη, στην Κωνσταντινούπολη και στη Ρωσία και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Είχε ακόμα δυο μεγαλύτερους αδερφούς, το Γεώργιο και τον Αναστάσιο. Ο Γεώργιος έγινε πάμπλουτος έμπορος στην Κωνσταντινούπολη. Με δικά του χρήματα κυρίως, ο Δημήτριος δημιούργησε ένα σώμα Αργείων πολεμιστών όπου και ανέλαβε την αρχηγία. Ήταν τότε  ηλικίας 25 ετών  εύσωμος, ανδρείος, εμπειροπόλεμος, συνετός και επιβλητικός. Συμμετείχε στην επανάσταση, ως οπλαρχηγός των Αργείων και προσέφερε πολύτιμη βοήθεια μέχρι το τέλος του αγώνα.

Πολέμησε τον Κεχαγιάμπεη, το Δράμαλη και τον Ιμπραήμ. Ο Τσώκρης είχε  την ιδέα να κάψει όλα τα σπαρτά που υπήρχαν κοντά στο Ναύπλιο, όσα δεν είχαν θεριστεί και όσα υπήρχαν στα αλώνια, με τρόπο τέτοιο ώστε οι Τούρκοι να μην καταφέρουν να τα συγκεντρώσουν προς όφελός τους και να πεινάσουν στην πολιορκία της πόλης του Ναυπλίου. Το ίδιο επανέλαβε με επιτυχία και στο Άργος, κατά την εισβολή του Δράμαλη.

Στους εμφύλιους πολέμους πήρε το μέρος του  Κολοκοτρώνη, με τον οποίο τον συνέδεε στενή και ειλικρινής φιλία και ο οποίος τον αγαπούσε τόσο πολύ που στα γράμματά του τον αποκαλούσε παιδί του.
Ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας τον εκτιμούσε  γι`αυτό κάθε φορά που ερχόταν στο Άργος έμενε στο σπίτι του.

Ο Τσώκρης προέδρευσε σε διάσημες δίκες. Ανάμεσα σε  αυτές ήταν και των δολοφόνων του Καποδίστρια. Πήρε επίσης μέρος στις Εθνοσυνελεύσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της επανάστασης.

Καταδικάστηκε από την αντιβασιλεία, φυλακίστηκε μα γρήγορα απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες.

Πήρε μέρος στη  Ναυπλιακή επανάσταση το 1862. Ο Όθωνας τον εξόρισε στη Σμύρνη και από κει στη Σικελία. Πάλι όμως δικαιώθηκε και επέστρεψε στο Άργος με μεγάλες τιμές.

Ο Τσώκρης είχε τιμηθεί  με πολλά αξιώματα. Ήταν μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας της Αθήνας, της Εταιρείας Ωραίων Τεχνών της Αθήνας, του Συστήματος της Αφρικής (μιας εταιρίας που είχε σκοπό τον αποικισμό της Αφρικής και την αναγέννηση της αφρικανικής φυλής, μέσω της κατάργησης της σωματεμπορίας και της δουλείας,) και της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Αθήνας.

Ο στρατηγός Τσώκρης παντρεύτηκε τον Ιανουάριο του 1827 την αρχοντοπούλα Μαριγώ Ιατρού και απέκτησαν έξι γιους και τρεις κόρες.

Τέλος, ο στρατηγός Τσώκρης πέθανε σε μεγάλη ηλικία στις 3  Απριλίου 1875. Κηδεύτηκε στο Άργος και η σορός του ετάφη στον περίβολο του ναού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Σήμερα, στο Άργος υπάρχει το σπίτι του και η οδός που βρίσκεται μπροστά από αυτό έχει πάρει το όνομά του.

 

Είσοδος οικίας Τσώκρη

Το σπίτι του Τσώκρη από πίνακα ζωγραφικής της Ντιάνας Αντωνακάτου

            ΖΕΓΚΙΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Η οικογένεια Ζεγκίνη είναι μια από τις αρχαιότερες οικογένειες του Άργους και πρόσφερε μεγάλες εθνικές υπηρεσίες. Ο Νικόλαος Ζεγκίνης ήταν για κάποιο χρονικό διάστημα ταμίας και δημογέροντας την εποχή της Τουρκοκρατίας και της επανάστασης του 1821. Αργότερα έγινε ειρηνοδίκης και συμβολαιογράφος. Πρόσφερε πολλά ως προεστός του Άργους, γιατί προστάτευε τους Αργείους από τις αδικίες των Τούρκων αλλά και από δυσβάστακτους φόρους. Φημιζόταν ως πνευματώδης και ήταν ειρωνικός προς τους άλλους. Ήταν επίσης σύγγαμβρος του στρατηγού Δημητρίου Τσώκρη. 

Ομάδα εργασίας: Πένυ, Άννα Μαρία, Χρήστος, Ανδρέας

 

            

            ΠΕΡΟΥΚΑΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ

Εθνομάρτυρας, γεννημένος στο Άργος και πρωτότοκος γιος του Νικολάου Περούκα. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά το 1819. Είχε ιδρύσει το πρώτο νεοελληνικό σχολείο του Άργους το 1798.  

Παραμονές της επανάστασης οι Τούρκοι κάλεσαν τους άρχοντες και αρχιερείς της Πελοποννήσου στην Τρίπολη, ελπίζοντας ότι αν φυλάκιζαν τους αρχηγούς δε θα συνεχιζόταν η επανάσταση. Πολλοί από αυτούς ανυποψίαστοι υπάκουσαν και πήγαν. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ιωάννης Περούκας, ο οποίος πήγε στην Τρίπολη με το Δεσπότη Αργοναυπλίας Γρηγόριο Καλαμαρά και ρίχτηκαν στη φυλακή. Οι περισσότεροι από τους φυλακισμένους πέθαναν μέσα στην υγρή και υπόγεια φυλακή από τις στερήσεις και τις κακουχίες και δεμένοι με αλυσίδες. Ο Ιωάννης Περούκας επιστρέφοντας στο Άργος μετά την Άλωση της Τριπολιτσάς(23 Σεπτεμβρίου 1821), πέθανε από την εξάντληση στον Αχλαδόκαμπο (χωριό ανάμεσα στην Τρίπολη και το Άργος).  

Ομάδα εργασίας: Πένυ, Άννα Μαρία, Χρήστος, Ανδρέας

ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΔΑΓΡΕΣ

Η οικογένεια Δαγρέ μετοίκισε μαζί με άλλες οικογένειες από το Μαλεβό και γύρω στα 1650 εγκαταστάθηκε στο πανέμορφο χωριό Καριά. Ο Γιαννάκος γεννήθηκε το 1780 και πέθανε το 1854. Ο Γιαννάκος Δαγρές και ο αδερφός του Θανάσης είχαν χρηματίσει προεπαναστατικά κλέφτες. Ο αγάς της περιοχής είχε διορίσει το Γιαννάκο Δαγρέ συλλέκτη των φόρων του, αξίωμα που κράτησε μέχρι τους τελευταίους προεπαναστατικούς μήνες.

Με την έναρξη της επανάστασης του 1821 τα δυο αδέλφια οργάνωσαν δικό τους σώμα από κατοίκους της κοινότητας Καριάς και πολέμησαν τους Τούρκους. Έτσι τους συναντάμε να συμμετέχουν κι αυτοί στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Στις 10 Αυγούστου 1821 τα αδέρφια βρίσκονταν στο χωριό Λουκά, έξω από την Τρίπολη, όπου δέχτηκαν αιφνιδιασμό από τούρκικο ασκέρι. Ο Γιαννάκος πρόλαβε με τους πιο πολλούς στρατιώτες του και χώθηκε σε μια σπηλιά, όπου οι Τούρκοι προσπάθησαν να βάλουν φωτιά ρίχνοντας από ψηλά κλαδιά στο στόμιο της σπηλιάς. Πιεζόμενοι όμως οι Τούρκοι από άλλους Έλληνες αναγκάστηκαν να κάνουν πίσω και τότε ο Γιαννάκος πέρασε στην αντεπίθεση. Οι Τούρκοι έπαθαν μεγάλη ζημιά. Ο αδερφός του όμως ο Θανάσης δεν ακολούθησε στη σπηλιά, φοβούμενος μην εγκλωβιστεί, μέχρι που κυκλώθηκε από τους Τούρκους και για να μη συλληφθεί αυτοπυροβολήθηκε.

Ο Γιαννάκος Δαγρές πολέμησε εναντίον των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ. Αναδείχθηκε άξιος πολέμαρχος με την παλικαριά του και την ευστροφία του πνεύματός του. Απέκτησε την απόλυτη εμπιστοσύνη του Κολοκοτρώνη. Δική του ήταν η ιδέα να ξηλώσουν τον τρούλο του Αγίου Κωνσταντίνου του Άργους για να εξασφαλίσουν βόλια και οι Έλληνες να νικήσουν στη μάχη στα Δερβενάκια.

Ο Φωτάκος γράφει στα απομνημονεύματά του ότι ο Γιαννάκος Δαγρές τιμώρησε σε θάνατο τον κοτζάμπαση Σωτηράκη Κουγιά που ήταν προδότης, αφού του έκοψε πρώτα τα αυτιά.

Στο σελάχι του Γιαννάκου βρέθηκε το χαρτί με τη τζίφρα (υπογραφή) του Κολοκοτρώνη καθώς και τα αποτυπώματα του ίδιου του Δαγρέ. Οι συγχωριανοί του τιμώντας τη μνήμη του και την προσφορά του στη υπόθεση της ελευθερίας του γένους, έφτιαξαν προτομή στο χωριό τους στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου.

Ομάδα εργασίας: Ηλίας,Γιώργος,Μαρία,Δήμητρα

 

                         ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Μακρυγιάννης γεννήθηκε τον 1794 στο συνοικισμό Αβορία  του Κροκυλείου Δωρίδας  και το οικογενειακό του όνομα ήταν Τριανταφύλλου. Όταν σκοτώθηκε ο πατέρας του, το 1804, τον προσέλαβε ο γραμματέας του Αλή Πασά , Αθανάσιος Λιδωρίκης, κοντά στον οποίο μεγάλωσε στην Άρτα και τα Γιάννενα. Το 1820 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και στάλθηκε στην Πάτρα για να συμμετάσχει σε προετοιμασίες για την επανάσταση.

Ένα από τα μέγιστα πατριωτικά του προτερήματα ήταν επίσης ότι όσες φορές του προτάθηκε από τις προσωρινές κυβερνήσεις, η παραχώρηση περιουσίας μεγάλης ή μικρής, αυτός τις απαρνήθηκε στο όνομα της ελευθερίας της πατρίδας και της ανιδιοτέλειας. Ιδιαίτερη σχέση εμπιστοσύνης και αναγνώρισης είχε χτίσει με τους περισσότερους Αθηναίους και Υδραίους, λόγω αυτής του της ανιδιοτέλειας. Πέθανε  το 1864.

Στο Άργος έμεινε το χρονικό διάστημα από το 1829 ως το 1932.

Το σπίτι του

Πρόκειται για πλινθόκτιστη ισόγεια  μονοκατοικία  που είχε τετράρριχτη κεραμοσκεπή. Χτίστηκε το 1830 περίπου. Η κατοικία του ήταν αντιπροσωπευτικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής.

Αυτή τη στιγμή η στέγη έχει καταρρεύσει και τα κουφώματα είναι ιδιαίτερα ευπαθή στην υγρασία και την βροχή.

Το σπίτι του είναι κατεστραμμένο και δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για συντήρηση. ( Οι φωτ. είναι από την ιστοσελίδα vfrh.forumotion.net και από σχετικό άρθρο του συγγραφέα Βασ. Δωροβίνη σε τοπική εφημερίδα)

Ομάδα εργασίας:ΓΙΑΝΝΗΣ, ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΑΡΙΣΤΗ



                                GORDON ( Γόρδων)

Ο Θωμάς Γόρδων ήταν Άγγλος στρατηγός από τη Σκωτία και φιλέλληνας, από τους πρώτους που πήραν μέρος στην επανάσταση του 1821. Ο Γόρδων παντρεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη  μια Ελληνίδα αρμενικής καταγωγής. Με δικό του πλοίο έφτασε στην Ελλάδα το 1821 και πήγε στα Τρίκορφα έξω από την Τρίπολη με 600 όπλα, 3 κανόνια και μολύβι.  Ο Δημήτριος Υψηλάντης του ανέθεσε τη συγκρότηση σώματος από Έλληνες και φιλέλληνες. Μετά την πτώση της Τριπολιτσάς έφυγε για το Λονδίνο απογοητευμένος από την απειθαρχία των Ελλήνων. Συνέχισε να συγκεντρώνει χρήματα για τον ελληνικό αγώνα. Ξαναγύρισε στην Ελλάδα το 1826 έχοντας μαζί του 14000 λίρες, τα τελευταία χρήματα από το β` δάνειο που είχε πάρει η Ελλάδα από την Αγγλία. Πολέμησε εναντίον του Κιουταχή το 1827 και αργότερα διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής Πελοποννήσου. Στο Άργος έχτισε την γνωστή οικία Γόρδωνος το 1829. Η γειτονιά αυτή ονομάστηκε λίγα χρόνια μετά «συνοικία Γόρδωνος». Διαφώνησε όμως με τον Άρμανσμπεργκ και εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα. Πέθανε στη Σκωτία το 1841. Έγραψε για την ελληνική επανάσταση το βιβλίο «Περί της ελληνικής επανάστασης». Σε τούτο το βιβλίο μιλάει με άσχημα λόγια για τους Έλληνες γιατί δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η σκληρή συμπεριφορά τους ήταν αποτέλεσμα μιας δουλείας 400 χρόνων. 

Πηγές: Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007. Αργειακόν   Ημερολόγιον 1930. Γεωργίου Λογοθέτου & Ανδρέου Χριστόπουλου, Άργος 1929.
Φωτογραφία από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού

    Βασίλης Κ.- Πέτρος Μπ.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ

Ο Δημήτριος Καλλέργης [1803-1867] ήταν στρατιωτικός, πολιτικός και ένας από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της επανάστασης της

3ης Σεπτεμβρίου 1843. Η σχέση του με το Άργος είναι σημαντική, γιατί μέχρι να μυηθεί στην επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου από το Μακρυγιάννη, ο τόπος κατοικίας του ήταν το Άργος. Στο κέντρο του Άργους είχε πολυτελή έπαυλη που σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο του Άργους.

Γεννήθηκε στην Κρήτη και ήταν γόνος εύπορης Βυζαντινής οικογένειας του Μυλοποτάμου. Στάλθηκε νεαρός στη Ρωσία, στον θείο του, Νέσελροντ

υπουργό εξωτερικών του Τσάρου. Αφού τέλειωσε τα εγκύκλια μαθήματα στο Λύκειο όπου φοιτούσαν τα παιδιά των ευγενών στην Πετρούπολη,

έφυγε για να σπουδάσει ιατρική στην Βιέννη αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του για να πάει να πολεμήσει στην επαναστατημένη Ελλάδα.

Πήρε μέρος σε διάφορες μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην εκστρατεία του Καραϊσκάκη στη Ρούμελη. Τραυματίστηκε στη μάχη του Φαλήρου

ενώ κατά τη μάχη του Ανάλατου στις 24 Απριλίου 1827 αιχμαλωτίσθηκε και πριν απελευθερωθεί οι Τούρκοι απέκοψαν τμήμα του αριστερού

του αυτιού ως ένδειξη ισόβιας ταπείνωσης. Μετά την απελευθέρωση υπηρέτησε ως αξιωματικός του ιππικού. Διατέλεσε υπασπιστής του Φαβιέρου,

του Καποδίστρια, του Όθωνα και του Γεωργίου Α΄, ενώ θεωρείτο στρατιωτικός με πολλές αρετές και ιδιόρρυθμο επιθετικό χαρακτήρα. Ο Καλλέργης ήταν οπαδός του Ρωσικού κόμματος και κατά συνέπεια αντίθετος με την πολιτική του Όθωνα. Αργότερα, στο Λονδίνο γνώρισε το μεταγενέστερο αυτοκράτορα των Γάλλων, το Ναπολέοντα Γ`, και έγινε οπαδός της γαλλικής πολιτικής.Το 1861 διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στο Παρίσι. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 64 ετών, από συμφόρηση. Λέγεται από ιστορικό της εποχής ότι: «Χωρίς το Μακρυγιάννη και το Μεταξά η επανάσταση δε θα γινόταν. Χωρίς τον Καλλέργη η επανάσταση πολύ απλά δε θα πετύχαινε». Όταν ήταν Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Μαυροκορδάτου σχημάτισε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα πυροσβεστικό σώμα που ονομάστηκε «Διλοχία των πυροσβεστών».
(Η φωτ. προέρχεται από τον ιστότοπο hellenika.de)

  Ομάδα εργασίας: Δήμητρα, Γιώργος,Ηλίας, Μαρία

           
              ΑΝΔΡΕΑΣ Ν. ΚΑΡΑΤΖΑΣ (  ;     -1932)

Ο Ανδρέας Καρατζάς ήταν δικηγόρος, βουλευτής και δήμαρχος του Άργους. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους και πιο δραστήριους δημάρχους του Άργους. Επί της εποχής του, με προσωπικό αγώνα και μετά από πολλές δυσκολίες κατόρθωσε να ηλεκτροδοτήσει το Άργος. (αφ’ ενός Ανδρέας Νεοκλέους Καραντζάς, δικηγόρος και Δήμαρχος Αργείων, κάτοικος Άργους, ενεργών επί του προκειμένου ως αντιπρόσωπος του δήμου Αργείων και αφ’ ετέρου Παναγιώτης Δημητρίου Κοκκινόπουλος, Μηχανικός, κάτοικος Χαλκίδος και προσωρινώς διατριβών ενταύθα,...)

Ήταν γιός του διαπρεπή νομοθέτη, Νεοκλή Καρατζά από την Πάτρα. Ο Ανδρέας Καρατζάς παντρεύτηκε τη μικρότερη κόρη του Δημητρίου Τσώκρη, την εκλεκτή Ελένη, η οποία για ένα διάστημα ήταν πρόεδρος του Συλλόγου Κυριών της πόλης.

Πέθανε στο Άργος στις 27 Μαρτίου 1932 και ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο του Δημ. Τσώκρη στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Άργος.

  Ομάδα εργασίας: Γιάννης- Λεωνίδας- Ανδρέας- Παναγιώτης




                         ΠΕΡΙΟΔΟΣ μετά το 1821

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ
Ο Δημήτριος Γούναρης γεννήθηκε στην Πάτρα στις 5 Ιανουαρίου του 1867 και πέθανε στις 15 Νοεμβρίου του 1922. Ήταν γιος του εμπόρου Παναγιώτη Γούναρη με καταγωγή από το Άργος.

Εκπαιδεύτηκε στο Λύκειο Πράπα & Γκιαούρη και γνώριζε ήδη από την παιδική του ηλικία γαλλικά και ιταλικά. Το 1884 γράφτηκε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ'όπου αποφοίτησε με άριστα, αποκτώντας παράλληλα και τον τίτλο του διδάκτορος της Νομικής. Συνέχισε τις σπουδές του σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα νομικής, μαθήματα πολιτικών επιστημών και κοινωνιολογίας. Όταν γύρισε στην Ελλάδα ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Ήταν δεινός ρήτορας. Ο τότε Πρωθυπουργός Γεώργιος Θεοτόκης, που τον άκουσε να εκφωνεί έναν επικήδειο, τον πλησίασε και του είπε «είσθε απαραίτητος για το κοινοβούλιο, κύριε Γούναρη».
Για πρώτη φορά πολιτεύθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 1902 με ανεξάρτητο συνδυασμό, οπότε και εκλέχτηκε. Όμως διαφώνησε με την κυβέρνηση Δεληγιάννη και ανάγκασε την κυβέρνηση να παραιτηθεί.
Τον Ιούνιο του 1908 ανέλαβε το υπουργείο οικονομικών. Το Φεβρουάριο όμως του 1909, και αφού είχε καταλάβει ότι η συνεργασία του ήταν αδύνατη, υπέβαλε παραίτηση. Στη συνέχεια ανέλαβε πολλά υπουργεία και έζησε πολλές μετακινήσεις σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.
Η πιο σημαντική στιγμή της πολιτικής του ζωής ήταν όταν ανέλαβε πρωθυπουργός της χώρας μας το 1921- 1922.
Το όνομά του συνδέθηκε με την αρνητική έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας. Γι`αυτό το λόγο συνελήφθη, παραπέμφθηκε σε δίκη (η δίκη των έξι) και εκτελέστηκε στο Γουδί.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες αναψηλάφησης της δίκης για την αποκατάσταση του ονόματός του.   (Η φωτ. προέρχεται από τον ιστότοπο eistorias.wordpress.com)
Μάριος, Χρήστος, Πένυ, Αντρέας, Άννα Μαρία