ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ- Μια θεατρική παράσταση-αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο

Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017 η τάξη μου έπαιξε θεατρικό. Συνεργαστήκαμε με τη Δευτέρα τάξη και παρουσιάσαμε το έργο «Ντενεκεδούπολη». Συγγραφέας ήταν η Ευγενία Φακίνου… Εγώ στις πρόβες έκανα μια κίνηση ντροπής. Όμως στο θεατρικό δεν την έκανα και δεν ένιωσα ωραία. …Τέλος, μας είπαν όλοι ότι πήγαμε καταπληκτικά. Γι` αυτό ήμασταν χαρούμενοι!  Κων/να Μάλ.

Το έργο μιλούσε για μια πόλη φτιαγμένη από ντενεκέδες, η οποία ήταν υπό την εξουσία ενός μεγάλου ντενεκέ, του Λαδένιου. Όμως τα μικρά ντενεκεδάκια δεν άντεξαν πολύ τα βασανιστήρια που τους έκανε και αποφάσισαν να τον διώξουν. Μόλις ο Λαδένιος έφυγε, τα ντενεκεδάκια έχτισαν ένα μεγάλο σχολείο και ξαναέζησαν με δημοκρατία και χαρά....  Ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο έργο που με έκανε να καταλάβω πολλά πράγματα για το Πολυτεχνείο. Κατάλαβα πόσο δύσκολα πέρναγαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο.      Διονυσία Κιντ.

Η «Ντενεκεδούπολη» είναι ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου. Μιλάει για μια ντενεκεδένια πόλη όπου ζουν πολλά ντενεκεδάκια και μια μέρα έρχεται στην πόλη ένας μεγάλος ντενεκές του λαδιού. Ένας δικτάτορας ο οποίος φέρνει πολλά βάσανα στα ντενεκεδάκια. Αυτός είναι ο Λαδένιος.

Εμένα μου άρεσε η γιορτή μας πολύ. Καθώς έπαιζα τον ρόλο μου ένιωθα λίγο αγχωμένος μήπως ξεχάσω τα λόγια μου και ντροπαλός γιατί έπαιζα μπροστά σε τόσο κόσμο. Στο τέλος αισθάνθηκα χαρά και περηφάνεια.  Μιχάλης Κακ.

Αυτό το έργο μας έμαθε πώς ζούσαν στην δικτατορία και πόσο σκληρά ήταν τα χρόνια αυτά. Στο έργο, ο δικτάτορας Λαδένιος μαζί με τις Καμινάδες, τους τρομοκράτες, ήθελαν να κυριαρχήσουν στην Ντενεκεδούπολη. Τα ντενεκεδάκια ήθελαν να φτιάξουν ένα σχολείο. Όμως ο Λαδένιος δεν τα άφηνε να το χτίσουν. Τελικά τα ντενεκεδάκια έδιωξαν τον Λαδένιο και έχτισαν το σχολείο της Ντενεκεδούπολης.          Ζωή Σκ.

Το έργο μου άρεσε, γιατί ήταν πολύ εκφραστικό. Όλα ήταν όπως τότε που έγραψε το έργο η Ευγενία Φακίνου, που δικτάτορας ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.    Ραφαέλα Παρ.

Ο Λαδένιος περνούσε καλά στην Ντενεκεδούπολη. Διέταζε και έκανε ό,τι ήθελε! Είχε πάντα δίπλα του τις πιστές του Καμινάδες αλλά τα ντενεκεδάκια είχαν όνειρο να χτίσουν ένα σχολείο… Το έργο ήταν τέλειο και η κυρία μας ήταν ευχαριστημένη με τη δουλειά που κάναμε. Κι εγώ ένιωσα ευχαριστημένη που η παράσταση βγήκε τέλεια…    Ιουστίνα Φιρτ.

Τα παιδιά της τάξης μου και της δευτέρας είχαν έρθει ντυμένα με ζωντανά χρώματα. Όλα τα παιδιά έπαιξαν καλά τον ρόλο τους. Οι γονείς το ευχαριστήθηκαν.  Στην αρχή ένιωσα λιγάκι άγχος αλλά στο τέλος ένιωσα χαρά, γιατί δεν ξέχασα τα λόγια μου.                     Μαρία-Χαρά Γιανν.

Οι κακοί του έργου ήταν: ο Λαδένιος, οι τρεις Καμινάδες, το Κρασί και η Τσίχλα. Ένιωσα λύπη όταν κατάλαβα πως βασάνιζαν τους κατοίκους.     Ιωάννης Μπ.

Ο Λαδένιος ήρθε στην Ντενεκεδούπολη και ήθελε υποχρεωτικά και πιεστικά να γίνει ο αρχηγός μας! Αυτό το θεατρικό με έκανε να καταλάβω πώς ήταν τα χρόνια εκείνα και πόσο δύσκολα περνούσαν οι άνθρωποι τότε.  Επίσης ήταν μια όμορφη εμπειρία που μου άρεσε πάρα πολύ. Όμως στενοχωρήθηκα, γιατί τη μέρα της παράστασης ένα παιδί από την τάξη μας δεν μπόρεσε να έρθει και εκείνη τη στιγμή όλη η τάξη στενοχωρήθηκε. Ένα άλλο παιδί, ευτυχώς, πήρε τη θέση του και συνεχίσαμε, προσπαθώντας να το ξεπεράσουμε με χαρά.                            Κατερίνα Μπαβ.

Οι Καμινάδες πήγαιναν κι έκαναν πολλές ζημιές που ήταν: να βρομίζουνε το πηγάδι, να καίνε τα βιβλία του Σοφού, να πατάνε τα λουλούδια.  Κων/να Ελένη Καρ.

Ο Σαρδέλας ήταν ο Νικόλας, γιατί έτσι είναι και στην πραγματικότητα, σώζει τους φίλους του από το κακό. Η Μηλίτσα ήταν η Κωνσταντίνα και έκανε τον ρόλο της ντροπαλής, ο Βουτυρένιος ήταν ο Μιχάλης που ενθουσιαζόταν με ό,τι σκέψη του κατέβαινε στο κεφάλι, ο Σοφός, πολύ σκεφτικός και αναγνώστης των βιβλίων, ο Ο.Κ. μπαμ μπαμ ήταν ο Άρης ο παιχνιδιάρης και οι κακοί το Κρασί, η Τσίχλα, οι τρεις Καμινάδες και ο Λαδένιος… Όταν έπαιζα τον ρόλο της κακιάς καμινάδας, ένιωθα κακιά και μπήκα στα χρόνια εκείνα και ένιωσα τα συναισθήματα των άλλων που έζησαν τα χρόνια εκείνα…  Πετρούλα Κορ.

Το έργο «Ντενεκεδούπολη» που έχει γράψει η Ευγενία Φακίνου, μιλάει για τη δικτατορία και για τη Χούντα. Στην Ντενεκεδούπολη υπήρχε ο Λαδένιος που έλεγε στα ντενεκεδάκια τι να κάνουν, γιατί ήθελε να γίνει αρχηγός.              Ελεάνα Μέρ.

Στο έργο , ο δικτάτορας ήταν ο Λαδένιος που μαζί με τις πιστές του Καμινάδες, το Κρασί και την Τσίχλα διέλυαν την πόλη. Στο τέλος όμως, τα ντενεκεδάκια μαζί με τον παλιατζή, έλιωσαν τις Καμινάδες και έκαναν «πίτα» τον Λαδένιο, κυριολεκτικά.  Φρύνη Σκ.

Το έργο Ντενεκεδούπολη είχε πολύ ωραίους χαρακτήρες… Μπορώ να πω ότι ντρεπόμουνα λίγο. Κατάλαβα πως η Ντενεκεδούπολη μας έδειχνε τα παλιά χρόνια της δικτατορίας.      Γιώργος Δέμ.

Το πρωί ετοιμαζόμουνα να πάω να παίξω τον ρόλο μου. Ξαφνικά, η μητέρα μου είπε ότι έπρεπε να πάμε κάπου μαζί. Έτσι, δυστυχώς, στην παράσταση δεν μπόρεσα να παίξω! Πρόλαβα μόνο λίγο προς το τέλος, τα τραγούδια.  Σεφκιετάρι Ζόγκ.

Εγώ είχα πάρει τον ρόλο του Σαρδέλα, η Κωνσταντίνα είχε πάρει τον ρόλο της Μηλίτσας, ο Μιχάλης είχε τον ρόλο του Βουτυρένιου, ο Άρης είχε πάρει τον ρόλο του Οκέι μπαμ μπαμ και η Κατερίνα τον ρόλο του Σοφού. Όνειρό μας ήταν να χτίσουμε ένα σχολείο, αλλά κάποιοι μας ζήλευαν και ήθελαν να κατακτήσουν την πόλη μας. Ο Λαδένιος διέταζε και μας έτρωγε το φαΐ μας. Αλλά δε μας έφτανε μόνο αυτός, είχαμε και τις Καμινάδες που ήθελαν πάντα να κάνουν ζημιές. Όμως, με όλα αυτά ο παλιατζής μας έσωσε και έτσι χτίσαμε το σχολείο που θέλαμε….Εμένα μου άρεσε πολύ. Κατάλαβα τι τράβηξαν οι άνθρωποι που ζούσαν εκείνα τα χρόνια. Ευτυχώς, μετά το 1974 ξανάρθε η δημοκρατία στη χώρα μας.  Νικόλας Μπ.

Στο έργο αυτό είχα τον ρόλο της αφηγήτριας. Κατά τη διάρκεια της παράστασης είχα αρκετό άγχος, αλλά τελικά το διασκέδασα κι ένιωσα ανακούφιση και χαρά στο τέλος, με το χειροκρότημα. Επίσης ένιωσα συγκίνηση και υπερηφάνεια για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για να έχουμε εμείς δημοκρατία σήμερα.  Πέγκυ Μάγ.