Μια εργασία της Γλώσσας έδωσε την αφορμή να γραφτεί το παρακάτω παραμύθι από τον μαθητή της Στ` τάξης Αναστάση Καλ.
Μια φορά κι έναν καιρό βρισκόταν πολύ
μακριά ένα νησί. Εκεί όλοι ζούσαν φτωχικά,όλοι εκτός από δύο. Αυτοί οι δύο ήταν
πολύ πλούσιοι. Πιο πλούσιος ήταν όμως ένας τρισάθλιος
άντρας. Αυτός νόμιζε ότι, επειδή ήταν πλούσιος, ήταν ο ανώτερος όλου του
νησιού. Τους είχε όλους δούλους του, τους φώναζε και όλα τα παιδιά τα πλήγωνε
ώστε όταν τα παιδιά τον χαιρετούσαν τον έλεγαν στριμμένο, μονοφαγά, φωνακλά και
άλλα τέτοια πολλά. Αντίθετα ο άλλος άντρας που και αυτός σχετικά ήταν πλούσιος,
διοργάνωνε συμπόσια, βοήθαγε φτωχικές οικογένειες και μοίραζε δώρα σε μικρούς
και μεγάλους. Μια φορά ο «κύριος στριμμένος», όπως τον φώναζαν όλοι, αποφάσισε
να πάει στο Las Vegas επειδή υπήρχε ένα καζίνο που όλοι πήγαιναν και ήθελε να
τους νικήσει, έτσι ώστε όταν γυρίσει στο νησί αυτό να τον ζηλεύουν.
Όπως έπαιζε τους είχε πάρει όλα τα
λεφτά. Κάποια στιγμή τα πόνταρε όλα για όλα και εκεί που δεν το περίμενε κανείς
τα έχασε όλα και δεν του 'μεινε τίποτα παρά μόνο κάποια λεφτά που ήταν αρκετά
για να γυρίσει πίσω. Πριν γυρίσει πίσω το είχανε μάθει όλοι ότι δεν του έμεινε
τίποτα και έτσι ο καλός κύριος με τα πλούτη είχε μια φανταστική ιδέα. Θα
οργάνωναν ένα γλέντι με ολόφρεσκα
φαγητά και νοστιμότατα, αλλά για να
μπει κάποιος έπρεπε να δώσει λίγα λεφτά. Όταν έφτασε αυτή η στιγμή, στην
αίθουσα που γινότανε υπήρχανε τραγούδια χαρούμενα και άφθονο ποτό. Θεονήστικος καθώς έφτασε πήγε να μπει
αλλά δεν είχε να δώσει τίποτα οπότε δεν τον άφησαν. Έβλεπε απέξω πεντανόστιμες γαλοπούλες και άλλα
τέτοια ωραία φαγητά ώσπου έγινε κατακόκκινος
από τη ζήλεια του. Όταν τελείωσε το γλέντι, ήταν όλοι ευτυχισμένοι εκτός από
αυτόν τον «κύριο στριμμένο». Έτσι πήρε ένα καλό μάθημα και όλοι χάρηκαν με το
πάθημά του.
