Aγώνες συλλεκτικού αυτοκινήτου

    Την Κυριακή  στις 11 Νοεμβρίου ξυπνήσαμε πρωί πρωί γιατί θα πηγαίναμε εκδρομή με το σύλλογο συλλεκτικού αυτοκινήτου ( ΑΡ. Σ .Ο. Ε.)

    Συναντηθήκαμε στις 10 το πρωί στην πλατεία Αγίου Πέτρου. Εκεί ήταν όλα τα συλλεκτικά αυτοκίνητα παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Ξεκίνησε το Νο1 και κάθε ένα λεπτό ξεκινούσε και το επόμενο για τις ειδικές διαδρομές μέχρι την Παλαιά Επίδαυρο και πάλι πίσω.  Η επιστροφή ήταν περίπου στις 2.30μ.μ. στην πόλη μας. Αργότερα είχε φαγητό και απονομή κυπέλλων στους νικητές.

   Περνάω πολύ ωραία σ’ αυτές τις εκδηλώσεις και εύχομαι να συνεχίσουμε εγώ και τ’αδέρφια μου αυτήν την παράδοση των γονιών μας.

                                            Βάσια  Κορ.

                                              Τάξη Δ`

Οι διαφημίσεις μας

                     

Οι συλλογές μας from gtamp

Παροιμιώδεις εκφράσεις

Οι μαθητές της Στ` τάξης γράφουν μικρές ιστορίες χρησιμοποιώντας παροιμιώδεις εκφράσεις και τις μοιράζονται μαζί σας...

Πριν από κάποια χρόνια σε ένα ορεινό χωριό ζούσε μια γριά.

Αυτή ζούσε μόνη και ήταν πολύ κακιασμένη. Καθημερινά τρωγόταν με τα

ρούχα της και …ποτέ δεν έβαζε νερό στο κρασί της.

Μια μέρα, κατά λάθος, η γειτόνισσα της έριξε λίγο νερό στην αυλή της.

Τότε, ανισόρροπα εκνευρισμένη καθώς ήταν, άρχισε να καταριέται τη

γειτόνισσά της. 

- Μα που να φας τη γλώσσα σου, είπε η γειτόνισσα, εμείς που έχουμε

φάει ψωμί και αλάτι, τώρα μου λες να μη δω καινούρια μέρα; 

Την επόμενη μέρα δυστυχώς η φίλη της γριάς, δηλαδή, η γειτόνισσα

πέθανε.

Από τότε όλοι οι χωρικοί, πιστεύοντας πως η γριά είναι γρουσούζα,

κρατούσαν σκόρδο για να τη ξορκίσουν. 

Αρχικά η γριά νόμιζε πως το σκόρδο ήταν κολιέ και το φορούσε και αυτή

αλλά όταν το κατάλαβε ένιωσε τόσο αμήχανα που κατάπιε τη γλώσσα

της.

Δυστυχώς για αυτήν την επόμενη μέρα, χωρίς να προλάβει να ζητήσει

συγγνώμη και να επανορθώσει, τη βρήκε ο θάνατος μέσα στην κακία

της!!!

                 Κωνσταντίνος Παρ.- Τάξη Στ`

 (Καθώς   πηγαίνω   στο  φούρνο) 

    

- Καλημέρα,   Αθανασία!

-Καλημέρα,   Μαρία!

-Τι  κάνεις  καλέ, χρόνια  και  ζαμάνια!

-Καλά είμαι. Εσύ;

-Καλά. Τα ΄μαθες για τη Δανάη;

-Όχι! Τι έγινε;

-Η  Δανάη  έσπασε το χέρι της!

-Οχ! Την κακομοίρα. Έχουμε φάει μαζί ψωμί και αλάτι.

  Πώς το έπαθε;

-Έπεσε από τη σκάλα.

-Τώρα πού είναι;

-Είναι στη πόλη.

-Εσύ πώς το έμαθες;

-Μου το είπε η μαμά της.

-Λες να κάτσει πολύ ακόμα εκεί;

-Φτου φτου φτου! Να φας την γλώσσα σου!

-Θες να πάμε μαζί σήμερα;

-Εντάξει. Στις 6:00 θα είμαι σπίτι σου. Τα λέμε !

-Τα λέμε!

               Αθανασία Ποντ.-Τάξη Στ`

     Ζούσε  ακόμα ο  παππούς  μου  ο Κωστής.  Μια  μέρα  τον επισκέφθηκε  ένας παλιός  του  φίλος, που εμείς  δεν  τον  είχαμε  δει  ποτέ και ο παππούς είχε 

 πολλά  χρόνια  να τον δει. Σε κανέναν  μας  δεν ήταν οικείο  πρόσωπο. Ήπιαν καφέ  με  τον  παππού, η  γιαγιά  τους ετοίμασε  και  ουζάκι  και  συζήτησαν  με 

 τις  ώρες. Όταν  όλοι  περιμέναμε  να  φύγει  ο  ξένος   να  φάμε  και  να ξεκουραστούμε  για  μεσημέρι, ο  παππούς  τον  προσκάλεσε  να  μείνει  μαζί μας 

για  φαγητό. Εκτός  από  τον  παππού, για  όλους  μας  ήταν  κουραστικό  να έχουμε  έναν  άγνωστο  άνθρωπο  τόσες  ώρες  σπίτι  μας. Όταν  το  απόγευμα 

ρώτησα  τον  παππού  γιατί  τα έκανε  όλα  αυτά  μου απάντησε: «Για  σας  ήταν ξένος  όμως  εγώ  έχω  φάει  ψωμί  κι αλάτι  μ`αυτόν».

Μαρία Τέν.- Στ`